Sari to coraz lepiej znany strój kobiet indyjskich. Zresztą coraz częściej możemy je zobaczyć w różnych zakątkach świata.

Indyjskie kobiety ubierają się niezmiernie kolorowo, ze swobodnie zarzuconym szalem lub końcem sari na szyi, dekolcie lub głowie. Nierzadko na sari mienią się w  słonecznym blasku niezliczone cekiny lub koraliki, a wokół nich słychać pobrzękiwania obowiązkowej, orientalnej biżuterii na całym ciele. Dzisiaj już prawie każda z nas zetknęła się z wizerunkiem kobiety ubranej w ten strój - na tańcach, na nauce bellydance, na imprezie tematycznej w pracy, czy w... kinie. Dodać należy, iż sari, to ciągle niezmiernie kobiecy i ponętny strój dla pań.

Sari, które jest powyżej na zdjęciu, wykonane jest z cieniutkiej, trwałej bawełny i ozdobione uroczymi pomponami z poliestru. Pomponiki są na całej długości dołu i na tej części góry, która nie jest "zakładana" na pas.

Do kompletu można uszyć czoli (choli), dopasowaną bluzeczkę. Na końcu tegoż sari jest kawałek materiału, doszyty, pasujący do całości, choć w innym kolorze. Modelka ma na sobie czoli właśnie z tego kawałka.

W razie wątpliwości poproszę o kontakt, gdyż różnorodność wyświetlaczy może troszkę przekłamywać barwy. Kolor, to wesoły, ale stonowany róż, pompony są o dwa tony ciemniejsze, w kolorze fuksji.

Długość można regulować, wkładając odpowiednią część sari za troczek, pasek halki.

Ten kupon materiału można założyć jako sari np. na imprezę, czy do bellydance (taniec brzucha), można uszyć sobie z niego piękną, zwiewną sukienkę lub intrygującą spódnicę, użyć do dekoracji, czy zawiesić na oknie jako zasłonę. Fantazja, fantazja i jeszcze raz fantazja...

Pierwsze pranie najlepiej zrobić ręcznie, w letniej wodzie i  w płynie do tkanin. Kolejne, po oddaniu nadmiaru barwnika, można robić w pralce, w letniej wodzie. Sari znacząco zmięknie po 1-2 praniach. Po praniu może zbiec się ok 5%na szerokości, długość kuponu zostanie ta sama.